Banksy [pesud.] - brytyjski artysta graffiti, ur. 1974
Banksy zaczynał jako artysta graffiti. Przerzucił się na graffiti szablonowe po drobnym incydencie, który spotkał go podczas malowania pociągów wraz ze znajomymi. Był wolniejszy od innych i pozostawiono go z tyłu. Gdy zjawiły się władze, schował się pod jednym z wagonów, gdzie musiał spędzić kilka godzin w ukryciu. Wspomina, iż podczas ukrywania się pod wagonem spędził mnóstwo czasu, przyglądając się numerowi seryjnemu pociągu, który został naniesiony na wagon poprzez szablon. To zainspirowało go do tworzenia szablonów [źródło: Wikipedia]
Na ekrany polskich kin właśnie wchodzi film "Wyjście przez sklep z pamiątkami", którego Banksy jest reżyserem i scenarzystą; film nominowano w kategorii "Najlepszego dokumentu" filmu , którego bohaterem jest Thierry Guetta, ekscentryczny właściciel butiku z vintage'ową odzieżą w Los Angeles. Ten filmowiec-amator obsesyjnie i za wszelką cenę pragnie odnaleźć i zaprzyjaźnić się z Banksym, człowiekiem enigmą, znanym na całym świecie z niesamowitych dzieł sztuki, które można znaleźć na ulicach Londynu, Nowego Orleanu, czy „murze bezpieczeństwa” w Izraelu. [źródło Wirtualna Polska]
Oto wybrane prace Banksy`ego:
środa, 23 lutego 2011
poniedziałek, 14 lutego 2011
Miłość w sztuce
Bronzino - Alegoria z Wenus i Kupidynem
Jean-Honoré Fragonard - Skradziony pocałunek
Gustav Klimt - Pocałunek
Marc Chagall - Miłość
Jean-Honoré Fragonard - Skradziony pocałunek
Gustav Klimt - Pocałunek
Marc Chagall - Miłość
3D street-art - Kurt Wenner
Kurt Wenner - mistrz kredy i malarstwa ulicznego. Niestety wraz z deszczem znikają te wspaniałe dzieła. Inspiracje czerpie z malarstwa renesansowego.
piątek, 11 lutego 2011
WorldPress Photo 2011 - galeria zwycięzców
Ogłoszono wyniki konkursu WorldPress Photo 2011 - zwyciężyło zdjęcie Jodie Bieber z RPA.
Nagrodzone zdjęcie przedstawia 18-letnią Afgankę, Bibi Aisha, z prownicji Oruzgan. Mąż odciął jej uszy i nos. Obecnie Bibi mieszka w USA gdzie jej warz została poddana rekonstrukcji.
Pozostałych zwycięzców można zobaczyć pod linkiem WorldPress Photo 2011
Nagrodzone zdjęcie przedstawia 18-letnią Afgankę, Bibi Aisha, z prownicji Oruzgan. Mąż odciął jej uszy i nos. Obecnie Bibi mieszka w USA gdzie jej warz została poddana rekonstrukcji.
Pozostałych zwycięzców można zobaczyć pod linkiem WorldPress Photo 2011
wtorek, 8 lutego 2011
fotele, siedziska, krzesła
Loopita by designer Victor Aleman; siedzisko wykonane jest z jednego kawałka czerwonego dębu i pokryte gęstą pianką aby przyjemnie się siedziało. Jedna pętla, to jedno siedzisko, które można łączyć.
Meltdown by designer Tom Price; jego fotele, krzesła są jak rzeźby, jak dzieła sztuki i z tego względu wiele galerii kupuje jego prace na wystawy. Tom Price swoje małe dzieła wykonuje głónie z tworzyw sztucznych. Pierwszy fotel wykonany jest z rur instalacyjnych; drugi wykonany jest z lin polipropylenowych.
sobota, 5 lutego 2011
Motyw samotności w obrazach Edwarda Hoppera
Jedynie samotność jest w życiu człowieka stanem graniczącym z absolutnym spokojem wewnętrznym,z odzyskaniem indywidualności. Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności,w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia, które uprzytamnia nagle własną nicość w rosnącym przeraźliwie ogromie wszechświata.
— Gustaw Herling-Grudziński
Inny świat
— Gustaw Herling-Grudziński
Inny świat
Edward Hopper (ur.1906, zm. 1967) jest najważniejszym artystą XX wieku malarstwa amerykańskiego. Na jego obrazach możemy zazwyczaj zobaczyć zwykłe, codzienne życie amerykańskich miast i ich mieszkańców tzw. przedstawicieli klasy średniej. Tłem obrazów są bary, tanie motele, teatry, miejsca pracy. W takich okolicznościach, Hopper, malował ludzi zanużonych w swojej samotności, czekających, obojętnych, kontemplujących i rozważających jakieś życiowe decyzje. Patrząc na te dzieła wydaje się, że otoczenie ma znaczenie drugoplanowe; wyraz temu może oddawać ciemniejsze tło, pozbawione światła. Natomiast postaci opływają w świetle, być może autor w ten sposób chciał podkreślić to co najważniejsze czyli człowieka i jego emocje, przekazując odbiorcom w domyśle, "a reszta jest nieważna".
Sztuka opakowania
Ruszyła V. edycja Konkursu na najlepsze opakowanie roku – ART OF PACKAGING.
Już od pięciu lat szukamy pereł wśród opakowań – zaskakujących formą, konstrukcją; urzekających pomysłem i wykonaniem; genialnych i funkcjonalnych; artystycznie przyziemnych, innowacyjnych i przyjemnych w użytkowaniu.
Zgłoś swoje opakowanie!
Konkurs ma dwie edycje: ART OF PACKAGING - Debiuty (edycja dla studentów i absolwentów szkół i uczelni związanych głównie z projektowaniem i produkcją opakowań) oraz ART OF PACKAGING - Professional (edycja dla profesjonalistów: projektantów, agencji, drukarni, firm produkujących opakowania oraz firm będących odbiorcami/właścicielami opakowań). Zgłoszenia do obu edycji Konkursu przyjmowane są w kilku kategoriach; pomiędzy nimi jest kategoria specjalna - Opakowanie Z SZUFLADY (już nie Debiut ale jeszcze nie Professional; opakowanie – jego projekt lub prototyp – stworzone przez profesjonalistów, które z jakichkolwiek względów nie ujrzało jeszcze światła rynkowego, czyli nie zostało wdrożone do produkcji). Szczegóły na temat Konkursu - regulamin i ankieta zgłoszeniowa znajdują się na stronie: www.artofpackaging.pl.
----
Powyższy konkurs zapinspirował mnie do pokazania Wam różnych opakowań "dizajnerów" z całego świata. Podobno "nie szata zdobi..." ale w dzisiejszym świecie panuje zasada, to co ładnie opakowane, to dobrze sprzedane.
Opakowanie na biżuterię by Gerlinde Gruber
Opakowanie składa się z sześciu identycznych drewnianych kostek. Skórzana obręcz pozwala na otwarcie pudełka.
Czas na kawę, torba i kubki by Studio43
Butelka Malibu by Seb NIARK1 FERAUT
Soczki w kartoniku by Yunyeen Yong
Worki na śmieci by http://lookslikegooddesign.com
Puszki na herbatę by Williamson Teas
Już od pięciu lat szukamy pereł wśród opakowań – zaskakujących formą, konstrukcją; urzekających pomysłem i wykonaniem; genialnych i funkcjonalnych; artystycznie przyziemnych, innowacyjnych i przyjemnych w użytkowaniu.
Zgłoś swoje opakowanie!
Konkurs ma dwie edycje: ART OF PACKAGING - Debiuty (edycja dla studentów i absolwentów szkół i uczelni związanych głównie z projektowaniem i produkcją opakowań) oraz ART OF PACKAGING - Professional (edycja dla profesjonalistów: projektantów, agencji, drukarni, firm produkujących opakowania oraz firm będących odbiorcami/właścicielami opakowań). Zgłoszenia do obu edycji Konkursu przyjmowane są w kilku kategoriach; pomiędzy nimi jest kategoria specjalna - Opakowanie Z SZUFLADY (już nie Debiut ale jeszcze nie Professional; opakowanie – jego projekt lub prototyp – stworzone przez profesjonalistów, które z jakichkolwiek względów nie ujrzało jeszcze światła rynkowego, czyli nie zostało wdrożone do produkcji). Szczegóły na temat Konkursu - regulamin i ankieta zgłoszeniowa znajdują się na stronie: www.artofpackaging.pl.
----
Powyższy konkurs zapinspirował mnie do pokazania Wam różnych opakowań "dizajnerów" z całego świata. Podobno "nie szata zdobi..." ale w dzisiejszym świecie panuje zasada, to co ładnie opakowane, to dobrze sprzedane.
Opakowanie na biżuterię by Gerlinde Gruber
Opakowanie składa się z sześciu identycznych drewnianych kostek. Skórzana obręcz pozwala na otwarcie pudełka.
Czas na kawę, torba i kubki by Studio43
Butelka Malibu by Seb NIARK1 FERAUT
Soczki w kartoniku by Yunyeen Yong
Worki na śmieci by http://lookslikegooddesign.com
Puszki na herbatę by Williamson Teas
czwartek, 3 lutego 2011
koniku, galopem na scenę czyli dadaizm
(...) Słowo "dada" wyraża najbardziej prymitywny stosunek do otaczającej rzeczywistości; wraz z dadaizmem dochodzi do głosu nowa rzeczywistość. Życie przedstawia się jako równoczesna plątanina dźwięków, barw i rytmów duchowych, którą z dnia powszedniego i w całym brutalnym realizmie wiernie przejmuje sztuka dadaistyczna ze wszystkimi sensacyjnymi wybuchami oraz rozgorączkowaniem swej zuchwałej psyche. (...), Manifest dadaistyczny, 1918
W magazynie "Der Dada" z 1919 r., który ukazywał się w Berlinie, zadano pytanie czytelnikom: "Czym jest dada?" Odpowiedzi mogły być prawdopodobne lub absurdalne, np.sztuka, rower, agencja, kultura itd. Powstało zatem pytanie: "a może to nie znaczyć nic, czyli wszystko"? NIC nie znaczące stwierdzenie najbardziej oddaje prawidzy sens dada. Pochodzenie słowa dada, jako ruchu artystyczno-literackiego w sztuce XX -wieku, nie jest do końca znane i ma kilka wersji. Poza tym, nazwa żadnego innego ruchu nie wzbudza tylu emocji i wątpliwości, co narodziny terminu "dada".Jedne źródła podają, iż dadaizm miał się wziąć ze słownika niemiecko-francuskiego, z którego na chybił trafił , wybrali Hugo Ball i Richard Huelsenbeck . Huelsenbeck miał powiedzieć "Weźmy słowo dada – powiedziałem – ono jest jakby stworzone dla naszych celów. Pierwszy dźwięk dziecka wyraża to, co prymitywne, zaczynanie od zera, nowe w naszej sztuce". [1] We Francji dzieci mówią dada na konia lub zabawkę. Dadaiści potwierdzali daną wersję pochodzenia "dada", a następnie ją obalali.
"dada jest jak twoje nadzieje: niczym
jak twój raj: niczym
jak twoi idole: niczym
jak twoi bohaterowie: niczym
jak twoi artyści: niczym
jak twoje religie: niczym"
Francis Picabia
Rysunek, Francis Picabia, Ruch dada, 1919 r.
Rysunek przedstawia baterie w maszynie czasowej z wyłącznikiem czasowym. Na bateriach widzimy nazwiska artystów, takich jak: Cezanne, Picasso, Braque, Matisse, Renoir oraz napis "Ruch dada". Picabia na tarczy umieścił nazwiska dadaistów: Arp, Tzara, Douchamp. Dzieło sugeruje, że w pewnym i odpowiednim momencie wyłącznik uwloni przepływ prądu, który dojdzie do elementu oznaczonego jako "391", który stanowi aluzję do czaspisma Stieglitza "291". "391" to część dzwonka,, który ma obudzić mieszkańców wielkich metropolii i otworzyć ich na dadaizm.
"sztuka nie ma nic wspólnego ze smakiem. sztuka nie jest po to, by ją smakować"
Max Ernst
Relief, malowane drewno i druty,Max Ernst, Owoc długich doświaczeń
Dzieło przedstawia nieznany przemysłowy krajobraz, który został stworzony z odpadów powojennej rzeczywistości. Na reliefie możemy zauważyć komin, budynki, konstelacje, przeciwne bieguny.
c.d.n
----
[1]R. Huelsenbeck, Dada Lives!, 1936 [w:] Dada painters and poets, New York 1951, s. 280. Za: Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej, Warszawa 1980, s. 182-183.
W magazynie "Der Dada" z 1919 r., który ukazywał się w Berlinie, zadano pytanie czytelnikom: "Czym jest dada?" Odpowiedzi mogły być prawdopodobne lub absurdalne, np.sztuka, rower, agencja, kultura itd. Powstało zatem pytanie: "a może to nie znaczyć nic, czyli wszystko"? NIC nie znaczące stwierdzenie najbardziej oddaje prawidzy sens dada. Pochodzenie słowa dada, jako ruchu artystyczno-literackiego w sztuce XX -wieku, nie jest do końca znane i ma kilka wersji. Poza tym, nazwa żadnego innego ruchu nie wzbudza tylu emocji i wątpliwości, co narodziny terminu "dada".Jedne źródła podają, iż dadaizm miał się wziąć ze słownika niemiecko-francuskiego, z którego na chybił trafił , wybrali Hugo Ball i Richard Huelsenbeck . Huelsenbeck miał powiedzieć "Weźmy słowo dada – powiedziałem – ono jest jakby stworzone dla naszych celów. Pierwszy dźwięk dziecka wyraża to, co prymitywne, zaczynanie od zera, nowe w naszej sztuce". [1] We Francji dzieci mówią dada na konia lub zabawkę. Dadaiści potwierdzali daną wersję pochodzenia "dada", a następnie ją obalali.
"dada jest jak twoje nadzieje: niczym
jak twój raj: niczym
jak twoi idole: niczym
jak twoi bohaterowie: niczym
jak twoi artyści: niczym
jak twoje religie: niczym"
Francis Picabia
Rysunek, Francis Picabia, Ruch dada, 1919 r.
Rysunek przedstawia baterie w maszynie czasowej z wyłącznikiem czasowym. Na bateriach widzimy nazwiska artystów, takich jak: Cezanne, Picasso, Braque, Matisse, Renoir oraz napis "Ruch dada". Picabia na tarczy umieścił nazwiska dadaistów: Arp, Tzara, Douchamp. Dzieło sugeruje, że w pewnym i odpowiednim momencie wyłącznik uwloni przepływ prądu, który dojdzie do elementu oznaczonego jako "391", który stanowi aluzję do czaspisma Stieglitza "291". "391" to część dzwonka,, który ma obudzić mieszkańców wielkich metropolii i otworzyć ich na dadaizm.
"sztuka nie ma nic wspólnego ze smakiem. sztuka nie jest po to, by ją smakować"
Max Ernst
Relief, malowane drewno i druty,Max Ernst, Owoc długich doświaczeń
Dzieło przedstawia nieznany przemysłowy krajobraz, który został stworzony z odpadów powojennej rzeczywistości. Na reliefie możemy zauważyć komin, budynki, konstelacje, przeciwne bieguny.
c.d.n
----
[1]R. Huelsenbeck, Dada Lives!, 1936 [w:] Dada painters and poets, New York 1951, s. 280. Za: Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej, Warszawa 1980, s. 182-183.
Subskrybuj:
Posty (Atom)